- мір
- көне. Садақтың алысқа, әрі түзу атылатын түрі. Сауыт киіп сайланған екі батыр, Жаубүйрек пісіріп, жеп жатыр. М і р д е алып, Қаутұн жылдам дайындалды, Тіл алмай кетпейін деп бұдан ақыр (И.Байзақов, Таңд. шығ., 1, 109).
Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.